Για κάποιους είναι αγαπημένα κατοικίδια, διαφέρουν πλήρως απο κάθε άλλο έμβιο ζώο του νερού, δεν είναι ψάρια, αλλα σαλαμάνδρες που μένουν για πάντα παιδιά! Αυτά τα πανέξυπνα γλυκούλικα ζωάκια που έρχονται στο τζάμι να σας καλωσορίσουν όταν βρίσκεστε κοντά, έχουν πολύ σημαντικές διατροφικές ανάγκες. Μπορεί να είναι απο τα πιο ανθεκτικά ζώα όμως χωρίς την κατάλληλη φροντίδα, μπορούν εύκολα να εμφανίσουν ασθένειες και στρες που μπορεί να αποβεί μοιραίο για την υγεία τους.
Κατα την διάρκεια της ζωής τους τα Αξολότλς καταναλώνουν διαφόρων ειδών τροφές, κυρίως, οτι ζωντανό μπορεί να χωρέσει στο στόμα τους (φτάνει να είναι λίγο μικρότερο), όμως εμείς θα ασχοληθούμε με το τι πρέπει να τους δίνουμε ως τροφή για όσο ζούνε στο ενυδρείο.
0 Comments
Το Άξολότλ (Ambystoma mexicanum - Μεξικανικό αμβύστομα) η Μεξικάνικο ψάρι που περπατάει, είναι μια νεοτενική (παιδομορφική) σαλαμάνδρα, στενά συνδεδεμένη με την σαλαμάνδρα τίγρης. Αν και είναι κοινώς γνωστό ως "ψάρι που περπατάει", δεν πρόκειται για ψάρι, αλλά για αμφίβιο που προερχόταν από λίμνες, κοντά στην πόλη του Μεξικού. Είναι το πιο ασυνήθιστο είδος μεταξύ των αμφιβίων γιατί όταν φθάνει στην ηλικία της ενηλικίωσης, δεν υφίσταται μεταμόρφωση. Παρά την ανάπτυξη πνευμόνων τα ενήλικα ζώα παραμένουν υδρόβια. Ο φυσικός χρωματισμός του άγριου Άξολότλ είναι καφέ ή ελαιώδες καφέ με σκουρόχρωμες κηλίδες. Με την επιλεκτική αναπαραγωγή στην αιχμαλωσία ωστόσο έχουν παραχθεί αλφικά, λευκιστικά, μελανιστικά, αξανθικά άτομα κ.α. Τα Άξολότλ ζούσαν κυρίως σε δύο λίμνες κοντά στην πόλη του Μεξικού, στη λίμνη Σοτσιμίλκο και στη λίμνη Τσάλκο άλλα λόγο της ρύπανσης, της αποξήρανσης και της εισαγωγής επεκτατικών ειδών το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για το είδος. Η διάρκεια ζωής ενός Άξολότλ μπορεί να ξεπεράσει τα 20 χρόνια, αν και συνήθως ζει 10 έως 15 χρόνια, το ρεκόρ κατέχει ένα Άξολότλ στο Παρίσι που έζησε 25 χρόνια. Από το 2010, τα άγρια Άξολότλ βρίσκονται προς εξαφάνιση, λόγω της αστικοποίησης στην πόλη του Μεξικού και την επακόλουθη ρύπανση των υδάτων. Έχουν αναφερθεί από την CITES ως απειλούμενα είδη και από την IUCN ως κρίσιμα απειλούμενο είδος, στην άγρια φύση λόγω της μεγάλης μείωσης του πληθυσμού τους. Τα Άξολότλ χρησιμοποιούνται εκτενώς στην επιστημονική έρευνα λόγω της ιδιότητάς τους να αναγεννούν άκρα τους. Ίσως το πιο μελετημένο ζώο απο την επιστήμη πάνω στη γη, είναι το μόνο γνωστό σπονδυλωτό, που μπορεί να αναγεννά κομμένα μέρη του σώματός, του πλήρως λειτουργικά χωρίς καμία διαφορά απο το αρχικό. Τα Άξολότλ πωλούνταν επίσης ως τροφή σε αγορές του Μεξικού και αποτελούσαν βασικό κομμάτι στη διατροφή των Αζτέκων. Μια έρευνα του 2013, με διάρκεια τεέσσερις μήνες, κατέγραψε πως δεν υπήρχε κανένα ίχνος παρουσίας αξολότλ στην άγρια φύση. Προηγούμενες έρευνες το 1998, το 2003 και το 2008 είχαν βρει 6000, 1000 και 100 αξολότλ αντίστοιχα, ανά τετραγωνικό χιλιόμετρό στον βιότοπο της Λίμνης Σοτσιμίλκο. Αυτό πυροδότησε νέους φόβους για τον πλήρη αφανισμό τους στην άγρια φύση. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ Συνθήκες διαβίωσης στην αιχμαλοσία |